SEMINARIUM
Oddziału Fizyki Dielektryków i Spektroskopii Molekularnej
Dnia: 19.11.2018 roku (poniedziałek)
o godzinie 10:00 w auli
referat pt.:
Aktywowane włókna węglowe: efekty rozmiarowe a spektroskopia Ramana
wygłosi
SEMINARIUM INTYTUTOWE
Dnia: 22.11.2018 roku (czwartek)
o godzinie 13:00 w auli
referat pt.:
Teoretyczne modelowanie wybranych właściwości nienasyconych układów organicznych w stanach podstawowych i wzbudzonych
wygłosi
Wydział Chemii Teoretycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego
Metody obliczeń kwantowochemicznych oparte na teorii funkcjonału gęstości (DFT) pozwalają na przybliżone uwzględnienie energii korelacji elektronowej, charakteryzując się jednocześnie względnie niskim kosztem obliczeniowym (⁓N3-N5, gdzie N jest liczbą funkcji bazy). Dzięki temu bardzo szybko zyskały one na popularności dziś są najczęściej używanymi narzędziami do modelowania układów chemicznych, których rozmiary przekraczają kilkanaście ciężkich atomów.
Z drugiej jednak, ze względu na nieznaną postać dokładnego funkcjonału korelacyjno-wymiennego, do dnia dzisiejszego powstało bardzo wiele rozmaitych przybliżeń, które wymykają się systematyzacji i oferują różną dokładność w zależności od rozmiaru badanych cząsteczek, typów atomów i wiązań pomiędzy nimi, modelowanych własności molekularnych czy typu stanu kwantowochemicznego, w jakim znajduje się badany układ. W prezentacji pokażę, na przykładzie szeregu oligotiofenów o liczbie pierścieni od 2 do 20, jak bardzo mogą różnić się od siebie wyniki obliczeń DFT, wykorzystujących rozmaite wersje przybliżonych funkcjonałów korelacyjno-wymiennych.
Ponadto, zademonstruję kilka metodologicznych „pułapek”, które można napotkać stosując metody ab initio. Metody te często przedstawiane są jako lepsze od metod DFT jako że w podejściu opartym o funkcję falową istnieje dobrze określona droga do systematycznej poprawy jakości stosowanych przybliżeń, a tym samym dokładności otrzymywanych wyników. Niestety, co w teorii wydaje się dobrze określone, w praktyce czasem okazuje się krętą drogą.